Als alles loopt volgens plan, ligt dit tijdschrift onder de kerstboom. Tevreden lezers melden ons dat zij steeds reikhalzender uitkijken naar de nieuwste TOO. Hartelijk dank voor dit enthousiasme, géén mooier kerstgeschenk dan dat.
Amper Kerstmis, speelt nu reeds de gedachte aan Driekoningen door het hoofd, de drie wijzen die de toekomst kunnen voorspellen. Komen zij tot ons in de gedaante van de ministers Schauvliege, Muyters en Crevits? Of wordt het Koning Filip, meervoudig ontdubbeld in Prins Laurent en Prinses Astrid? Wie zegt ons wat het nieuwe jaar aan omgeving(srecht) brengt?
De Sint is ons alvast niet vergeten: er stak op 6 december een heuse omgevingsvergunning in onze schoen. Een kinderhand is gauw gevuld: als Klaasspecial houden Vlaanderen en Nederland elkaar in dit nummer een omgevingsrecht-spiegel voor (Isabelle Larmuseau en Jan van den Broek). De vele omwentelingen in de Vlaamse regelgeving doen soms vergeten dat er natuurlijk ook leven is buiten de omgevingsvergunning. Zo lijkt de Belgische Raad van State, onder het motto van een streven naar vergroting van de slagkracht, vooral op zoek naar (meer) werk, zelfs buiten haar eigen comfortzone (Hubert Bocken). Expansiedrang zien we ook bij de Europese wetgever, die de traditionele domeinen van de lidstaten, zoals toezicht en handhaving, lijkt te willen veroveren (Hans Woldendorp). Voor de Verenigde Naties is het dan weer tijd voor reflectie, naar aanleiding van de 40ste verjaardag van UNEP, het Programma van de Verenigde Naties (Chris Vanden Bilcke).
Net als bij de jaaroverzichten op televisioneel gebied, bieden ook wij u op oudejaar het leuke en minder leuke van de afgelopen maanden: een Vlaamse overheid die het (integratie)spoor bijster is, een grond- en pandendecreet dat averij oploopt, een gemeente die GAS terugneemt, het vellen van het Eikendael-arrest en rechtspraak in het gips. Maar ondanks alles: feest in het park! Van het geluid van knallende champagnekurken liggen wij zeker niet wakker.
Waarom nog verder wachten op goud, wierook en mirre of vrezen voor het (wie)rookgordijn om de afwezigheid van zoveel waardevols aan ons zicht te onttrekken? Laten we op veilig spelen en gaan voor die nieuwe hoed die wij elk jaar opnieuw aan de Drie Koningen plegen te vragen, ook wanneer de oude nog lang niet is versleten. Het belooft misschien wel bitter koud te zullen worden.
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.