Aan verkiezingen gaat wel vaker een periode van sterk verhoogde legistieke bedrijvigheid vooraf. Toch is het ditmaal 'anders dan anders'. Deze verkiezingen lijken wel een nieuwe tijdsrekening te zullen inluiden: de tijd 'vóór de omgevingsvergunning' en de tijd 'nà de omgevingsvergunning'.
Over de integratie van de milieu- en stedenbouwkundige vergunning praten we nu al zo lang dat de uiteindelijke realisatie ervan wat onwezenlijk aanvoelt. Het blijft overigens niet bij die ene vergunning: het flankerend recht ondergaat een gelijkaardige gedaantewisseling. Met de geboorte van zoveel nieuw omgevingsrecht kan dit tijdschrift alleen maar opgetogen zijn.
Natuurlijk zijn we niet van die geboorte afhankelijk om u een schat aan omgevingsrecht te kunnen aanbieden. Dit overvolle TOO-nummer levert daartoe het beste bewijs.
De nieuwsgierigheid naar de volgende regeerperiode lezen we alvast ook bij Werner Annaert, die hoopt op net 'dat beetje meer' voor de Vlaamse milieubedrijven. Op de valreep voor de komst van een geheel nieuw omgevingshandhavingsrecht, ontsluieren Peter Flamey en Gregory Verhelst het goed bewaarde rechtspraakgeheim van het voortgezet, voortzettings- en gewoontemisdrijf: de wereld van de ruimtelijke ordening en stedenbouw is er één mysterie armer op geworden. Antoon Lust probeert de rechtsrpaakcontradicties rond de dwangsombevoegdheid van de Hoge Raad voor het Handhavingsbeleid op een rijtje te zetten. Hans Woldendorp laat geen mysterie overeind van de Europese Kaderrichtlijn Water. Hetzelfde geldt voor de diepgravende analyse van het nieuwe Onroerenderfgoeddecreet, van de hand van Wouter De Cock. Blijft evenwel een mysterie: het inruilen van een eeuwenoud polderdorp voor een nieuw getijdendok, zo getuigen Hendrik Schoukens en Hans Woldendorp.
Nog historischer dan de omgevingsvergunning, is het project '100 jaar Groote Oorlog', dat als intro van de onvolprezen rechtspraakrubriek de TOO-kolommen vult en de TOO-cover kleurt: In Flanders Fields the poppies blow. Ook zonder historische context blijven de Vlaamse velden het strijdtoneel van omgevingsrecht, tot een heuse revival van de notie loopgravenoorlog toe.
Geboorte en dood dus in dit TOO-nummer. Een zekerheid: de komst van het nieuwe zal ons het oude niet doen vergeten. Zo is het ons ook uitdrukkelijk gevraagd: If you break faith with us who die, we shall not sleep, though poppies grow.
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.