TOO 2015/02

Woord vooraf

ICE: in case of emergency
Isabelle Larmuseau, Tom De Waele, Peter Flamey en Antoon Lust

Voor wie geen foto’s van afsmeltend ijs meer kan zien, het drieletterwoord ICE (‘in case of emergency’) is bedoeld om in je mobieltje de telefoonnummers aan te stippen van dierbaren die in geval van nood moeten worden gebeld. Het levert in deze woelige klimaattijden een leuke metafoor op.

Tot zover de beeldspraak, want de klimaatbijdragen van Aviel Verbruggen, Anemoon Soete en Hendrik Schoukens laten bitter weinig aan de verbeelding over. Heel concreet wordt het op 24 juni 2015, de dag van de uitspraak over de Nederlandse klimaatzaak. Wie nu reeds uitkijkt naar een uitspraak over de Belgische klimaatzaak: weet dat het nulemissieniveau eerder zal zijn bereikt.

De gangmaker van de Nederlandse en Belgische klimaatzaak, Roger Cox, schreef in 2011 een boek ‘Revolutie met recht’. De slotzin van zijn boek luidt: ‘Revolutie met recht. Met recht een revolutie’. We hangen er graag de volledige inhoud van dit TOO-nummer aan op. Het revolutionaire gehalte van de bijdragen van Pieter Naessens, Sti jn Vandamme en Hans Woldendorp is dan ook voelbaar: u verneemt alles over de nieuwe kortgedingprocedure voor de Raad van State, de nieuwe bodemregelgeving en het nieuwe natuurinclusief ontwerpen.

Revolutionair is óók om, binnen de contouren van het omgevingsrecht, aandacht te blijven vragen voor algemene juridische thema’s, die ondanks overvloedige rechtspraak daarover nog steeds niet al hun geheimen hebben prijsgegeven. Hoe zit het nu weer met die volle rechtsmacht op het vlak van stedenbouwkundige herstelmaatregelen? Hoe ver reikt nu precies die mogelijkheid om voorlopige maatregelen te vragen op grond van artikel 19 Ger.W.? Hoe moet het nu verder met dat eeuwige onderscheid tussen objectief en subjectief contentieux? Wat te beginnen met de (on)mogelijkheid om beperkt beroep in te stellen? Is ook belang vereist bij een exceptie van onwettigheid? Ogenschijnlijk stuk-geanalyseerde kwesties, en toch: het laatste woord is hierover nog steeds niet gezegd.

Ook binnen het omgevingsrecht geldt ‘smart may have the answers, but stupid has all the interesting questions’. Een greep uit het overaanbod: zijn structuurplannen aanvechtbaar? Kan het advies van de Hoge Raad voor het Handhavingsbeleid onwettig worden verklaard? Moet een herstelvordering formeel worden gemotiveerd? Mag je als vergunningsaanvrager zelf je vergunningsbesluit schrijven? Eén geruststelling: literaire of beeldende kunst zijn daartoe niet vereist, vraag dat maar aan Jeroen Brouwers en Wim Delvoye.

Niets is wat het lijkt, nu de jacht is geopend op de jachtregelgeving, en niet in discotheek Carré, maar wel op de parking, de poppen aan het dansen zijn gegaan. Steeds in voor nieuw spektakel zijn ook onze administratieve rechtscolleges: de Raad voor Vergunningsbetwistingen die zich behoedzaam waagt aan zijn eerste UDN-pasjes en de Raad van State die af en toe, al dan niet als cassatierechter, op één en ander inhakt. Saai wordt het nooit in contreien waar men zich vragen blijft stellen of je beter binnen of buiten een RUP valt, of tuincentra al dan niet vergunbaar zijn in agrarisch gebied en of we in aeternum het woord para-agrariër in de mond zullen blijven nemen.

Een revolutionaire gedachte: plaatsen we met z’n allen ICE bij de telefoonnummers van Raad van State en Raad voor Vergunningsbetwistingen?