TOO 2022/04
In een notendop
Definitieve Programmatische Aanpak Stikstof: staan landbouw en natuur echt lijnrecht tegenover elkaar? Wat met de juridische kwetsbaarheid van Vlaanderen in het licht van de verplichtingen uit de Kaderrichtlijn Water: zijn we na de stikstofcrisis nu ook op weg naar een watercrisis? Maakt het Omgevingsbesluit voldoende verschil en brengt het ons dichter bij de bouwshift? Welke financiële gevolgen heeft de Vlaamse begroting 2023 voor het omgevingsbeleid?
De antwoorden op deze en vele andere vragen leest u in dit nummer van TOO, het onmisbare tijdschrift voor iedereen die bij de bescherming en de ordening van de menselijke leefomgeving betrokken is.
Boeiende bijdragen over vernieuwende wetgeving en interessante actualiteit krijgen naar goede gewoonte het gezelschap van pertinente besprekingen van bepalende omgevingsrechtspraak, die in dit nummer o.a. slaat op de stikstoftoets, het ruimtelijk rendement, de stilzwijgende beslissing, bronbemaling en de zogenoemde 'SLAPP-back'.
De wereld als laboratorium: over stoffen die niet gemaakt hadden mogen worden
DDT en PCB's zijn al veertig jaar verboden. Toch hebben moeders wereldwijd deze stoffen nog steeds in hun moedermelk en geven ze zo door aan hun kinderen waarbij de eerstgeborene de hoogste dosis krijgt. Hebben we daar iets van geleerd? Het antwoord is helaas: nee. Iedereen op de wereld heeft PFAS in zijn of haar bloed. Opnieuw hebben we dit laten gebeuren en het lijkt nog niet de laatste stof waar het zo mee zal gaan. Het zijn allemaal experimenten op wereldschaal. We gebruiken de wereld als laboratorium in plaats van stoffen eerst te testen en dan pas te beslissen over de toelating ervan. Wat moet er nu gebeuren om dit voortaan te voorkomen?
Nog niet geabonneerd op TOO?
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.
Inhoud
Op het menu
- In memoriam prof. mr. B.J. Schueler – Isabelle Larmuseau
Cocktail
- De wereld als laboratorium. Over stoffen die niet gemaakt hadden mogen worden – Prof. Dr. Jacob de Boer
- PAS, Green Deal en Vlaams Strategisch Landbouwplan: how did we end up here? – Veerle Vekeman
Voor het gerecht
- Ook voor lozingen is de milieugebruiksruimte eindig – Isabelle Larmuseau
- Het omgevingsbesluit door de bril van de bouwshift – Rudy Breemans
- Vlaamse begroting 2023 brengt financiële wijzigingen aan in het
omgevingsbeleid – Benjamin Descamps
Bij het gerecht
- Stikstoftoets nekt vergunning Broeklin: eigenhandige drempelwaarden zijn zinledig volgens de RvVb – Benjamin Descamps
- Stedenbouwkundige vergunning voor rechttrekking van N42 sneuvelt ook in tweede zit – Matthias Strubbe
- Dwingende densiteit: verlaging van ruimtelijk rendement niet mogelijk via afwijkingsbepaling van 15 jaar oud BPA – Benjamin Descamps
- Bronbemaling in het kader van projectuitvoering moet deel uitmaken van MER‑toets – Annelies Maes
- Over intimidatie door de projectontwikkelaar – Sigrid Verstreken
- De ene stilzwijgende beslissing is de andere niet – Bram Van den Berghe
Woord vooraf
In memoriam prof. mr. B.J. Schueler
Sinds begin 2021 moeten alle nieuwe gebouwen in Europa ‘ben’ zijn. Dat is een gevolg van de Europese Richtlijn Energieprestati e van Gebouwen. Ben staat voor ‘bijna-energieneutraal’. Vlaanderen lanceerde een wervende campagne onder de naam ‘iedereen Ben’, met als logo een uitnodigend kijkende man met een groene bril in een vintage kader.
Vergeet ‘iedereen Ben’. De meest legendarische Ben ooit is niet meer.
Prof. mr. Ben Schueler werd vorige week vrijdag onverwacht en veel te vroeg uit het leven weggerukt. Als briljant hoogleraar omgevingsrecht aan de Universiteit Utrecht en als spraakmakend staatsraad in de Afdeling bestuursrechtspraak van de Nederlandse Raad van State was Ben Schueler het boegbeeld van het omgevingsrecht in de Lage Landen. Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met beeldbepalende omgevingsrechtspraak over heikele thema’s als stikstof en PFAS, relevant voor zowel Nederland als Vlaanderen.
Ben Schueler was een uitzonderlijk man. Hij was zo ontzettend aimabel, lief en attent. Bovenal was hij onwaarschijnlijk grappig. Ik denk met weemoed terug aan zijn ‘Live at the Apollo’-moment op het VVOR-jubileumcongres in Mechelen, naar aanleiding van ‘20 jaar milieuvergunning’. Onverwacht gevraagd om in te vallen, verzon hij ter plekke een toespraak, gebaseerd op de hem tot dan onbekende slides van de weggevallen spreker. Als een rasechte ‘Michael McIntyre van het omgevingsrecht’ deed hij een bomvolle zaal huilen van het lachen. De herinnering aan dat moment blijft in Vlaanderen voortleven.
Lieve Ben, de leegte en stilte die je achterlaat is ondraaglijk. Ik eis het lanceren van een nieuwe ‘iedereen Ben’-campagne, één met jouw gezicht en een leesbril die de Michael McIntyre-toets doorstaat. Zonder tranen aan jou terugdenken wordt voor altijd onmogelijk.
Vaarwel Ben, rust zacht.
Nog niet geabonneerd op TOO?
Hou met TOO de vinger aan de pols van het omgevingsrecht en het omgevingsbeleid.
